Hoestdrankjes, waarom voegen de fabrikanten daar niet een lekker smaakje aan toe? Simpel, omdat ze dan minder goed werken. Een hoestdrankje moet vies smaken, want dan verwachten we dat het mengsel veel beter werkt. Psychologisch gezien hebben we heel uitgesproken verwachtingen over bijvoorbeeld een hoestdrankje, een gezonde smoothie en een glas frisdrank. het hoestdrankje moet daarom vooral vies smaken.
Lees verder…
De giftcard of cadeaubon is rond de feestdagen een populair cadeau, vooral wanneer je niet precies weet wat de ander wenst. Cadeaubonnen bieden immers vrijheid, toch? Dat blijkt psychologisch vies tegen te vallen. Reinholtz, Bartels en Parker (2015) tonen in recent onderzoek aan dat cadeaubonnen van specifieke winkels ons koopgedrag sturen richting de typische producten van die retailers. Met een Douglas-bon kies je voor een luxe parfum en een Bol.com-bon stuurt je onbewust naar een boek. Een algemene VVV-bon brengt die sturing niet met zich mee, zodat je daarmee daadwerkelijk volledige vrijheid cadeau kunt doen.
Het belang van de prijs-/kwaliteitverhouding voor producten is ons allemaal bekend, net als voor diensten als bijvoorbeeld verzekeringen en zelfs energie. De prijs draagt bij aan onze verwachtingen van de kwaliteit, een hogere prijs zal wat dat betreft moeten voldoen aan hogere verwachtingen dan een beperkte prijs. Kiezen we voor een goedkoop product? Bij een eventuele tegenvaller zullen anderen ons er waarschijnlijk automatisch op wijzen dat we dat hadden kunnen weten, goedkoop is immers vaak duurkoop. Is dat echter altijd het geval? Verwachten we van een lage prijs altijd een lagere kwaliteit en kun je standaard een hoge prijs rekenen wanneer de kwaliteit goed op orde is? Wat is de invloed van heteroscedasticiteit op de verwachte prijs-/kwaliteitverhouding? Een inzicht vanuit de consumentenpsychologie helpt de extremiteit te voorspellen die we toekennen aan onze verwachtingen van de kwaliteit op basis van de prijs.
Veel van ons gedrag is gebaseerd op doelen die we stellen. We kopen spullen om die doelen te bereiken, ondernemen activiteiten of zetten geld apart om voortgang te boeken. Om onze doelen te bereiken hebben we zelfdiscipline of zelfregulatie nodig, dat ons helpt om een stap voorwaarts te maken (Baumeister & Heatherton, 1996). Willen we gewicht verliezen? Dan moeten we gezonder eten, meer bewegen en ‘lekkere verleidingen’ laten staan. Willen we een financiële buffer opbouwen of een mooie nieuwe auto kopen? Dan moeten we daarvoor geld apart zetten en tussentijdse aankopen zien te weerstaan. Hoe komt het dat het achteraf vaak veel moeilijker blijkt om onze doelen te bereiken dan we denken, en kunnen we daar iets aan doen? Als consumentenpsycholoog leg ik je uit hoe dit deels te verklaren valt, aan de hand van een artikel van Campbell en Warren (2014).
Nederlanders zouden komend jaar tevreden zijn met een loonstijging van 2%, zo blijkt uit een poll van De Financiële Telegraaf. De stelling ‘ik ben blij als mijn salaris in 2014 met ruim 2% stijgt’, werd gebaseerd op een onderzoek van adviesbureau Hay Group, dat in Nederland een gemiddelde loonstijging van 2,3% voorspelt. Nederland loopt hiermee achter op de rest van Europa, waar een gemiddelde stijging van 3,1% verwacht wordt. Waarom geeft 48% van de stemmers aan genoegen te nemen met een beperkte stijging, waarom gaan we niet voor het bekende ‘onderste uit de kan’, een maximale stijging?