Early adopters en influencers spelen een belangrijke rol binnen de marketing voor diverse ondernemingen, ze maken de weg vrij voor acceptatie door een grotere doelgroep. Ze spreken over producten of diensten die je te bieden hebt, om daarmee hun achterban aan te spreken en (hopelijk) positief te beïnvloeden. Ze doen dit vanuit intrinsieke motivatie (early adopters) of externe beloningen (influencers). Wat de reden ook is, ze hebben de wens de producten uit te proberen, te gebruiken of er simpelweg hun licht op te laten schijnen. Aan de andere kant zijn het met name early adopters en influencers die trots zijn op hun unieke karakter of voorkeurspositie, ze hebben een hoge ‘need for uniqueness’. Vanuit dat perspectief zijn ze juist geneigd hun achterban ‘net’ niet aan te bevelen dezelfde producten te gebruiken, om hun uniqueness te kunnen behouden. Hoe balanceer je op deze dunne scheidslijn en welke handige handvatten kun je daarvoor gebruiken? Ik dook er als consumentenpsycholoog voor je in, aan de hand van een artikel van Moldovan, Steinhart en Ofen (2014).
Ervaar je weleens een enorme hunkering naar een lekkere snack, fastfood of een andere andere lekkernij? We hebben er allemaal wel eens mee te maken, al kan de een er beter tegen dan de ander. Marketeers voor voeding halen alles uit de kast om ons te verleiden hun producten aan te kopen, maar hoe doe je dat zo effectief en efficiënt mogelijk? Waar kun je het merk of het product het best presenteren en welke doelgroep is daar het meest vatbaar voor? Deze vragen staan centraal in het artikel ‘“I can almost taste it:” Why people with strong positive emotions experience higher levels of food craving, salivation and eating intentions’, van Moore & Konrath (2014). Zij gebruiken inzichten vanuit de consumentenpsychologie om zowel eigenschappen van de doelgroep als situationele factoren te omschrijven die sterk bijdragen aan de effectiviteit van food-marketing.
Advertenties maken haast automatisch gebruik van foto’s, om de boodschap op een zo levendige manier over te brengen. Dat werkt uitstekend, mede dankzij het feit dat we ons beter kunnen identificeren met de persoon die we in de reclame zien, of we denken aan hoe we ons doel met het product kunnen bereiken. Dit laatste lijkt elkaar wellicht te versterken, maar zorgt juist voor een belangrijk onderschrift. Een advertentie met een productfoto heeft een andere invloed op ons brein dan een advertentie met een foto van een persoon, die het product gebruikt. Als consumentenpsycholoog dook ik er voor je in, aan de hand van het onderzoek van Aydinoglu en Cian (2014).
Heb je na een tegenvaller zin in een lekkere vette hap op het station, of slaag je er juist in om tijdens een succesvol project een gezonde keuze te maken voor een salade en wellicht een bak yoghurt? Het is goed mogelijk dat je stemming bijdraagt aan de keuze die je maakt. Onze keuze voor voeding staat niet zomaar vast, deze verandert op basis van bijvoorbeeld onze huidige stemming. Voeding levert ons immers niet alleen een bepaalde voedingswaarde op, het zorgt er daarnaast voor dat we ons beter kunnen voelen, zowel op de korte als op de lange termijn. Een interessant onderzoek van Gardner, Wansink, Kim en Park (2014) binnen de consumentenpsychologie gaat hier dieper op in, iets waar ik als consumentenpsycholoog graag voor je in duik.