Apple trok in 2024 de stekker uit Project Titan. Het ging om de ontwikkeling van een elektrische, zelfrijzende auto. Die er dus niet komt, ondanks de geïnvesteerde 10 miljard dollar. Een enorme afschrijving en ontzettend zonde van alle inzet, maar het is psychologisch de juiste keuze. Dat wil zeggen, als iets niet werkt kun je beter stoppen en het verlies accepteren. Beter dan doorgaan, terwijl je weet dat het niets meer wordt. Het is de klassieke psychologische Sunk Cost Theory.
Lees verder…
Sunk costs hebben een grote invloed op de keuzes die we maken. We lopen eindeloos over het strand op zoek naar een geschikte plaats om te gaan liggen, we hangen lang aan de lijn om iemand te spreken te krijgen en we hebben moeite om een festivalkaartje weg te gooien als het onverwacht stroomt van de regen. Experts in consumentengedrag hebben een oplossing gevonden: positive affect.
Lees verder…
“We zijn er nu toch, laten we in ieder geval de accessoires nog even bekijken.” Een veelgehoorde uitspraak in de vestigingen van Ikea, net als bij die van andere meubel- en woonwinkels op afgelegen bedrijventerreinen. De lange rit in de auto of op de fiets kostte behoorlijk wat moeite, die willen we niet voor niets hebben gedaan. We bekijken (en kopen) de accessoires in de schappen of nemen op het terras om de hoek in ieder geval een drankje als de winkel die we wilden bezoeken onverwacht dicht blijkt te zijn. Waarom is dit een psychologische denkfout?
Lees verder…
“Al onze medewerkers zijn in gesprek, een ogenblik geduld alstublieft.” Frusterend, ten eerste omdat wachten voor niemand leuk is en bovendien omdat je niet goed weet hoe lang het nog gaat duren. Kun je beter ophangen? Is het verstandig om nog een minuutje te wachten omdat je op het punt staat toch te woord gestaan te worden? Bellen met een helpdesk is van veel mensen niet bepaald een hobby. De psychologie van ons brein blijkt bovendien in ons nadeel, want er bestaan verschillende invloeden die ervoor zorgen dat je toch blijft hangen.
Lees verder…
Festivalkaartje gekocht en valt het ‘s morgens al met bakken uit de hemel? Zij die hun kaartje weggooien en daar niet meer over nadenken maken psychologisch gezien de beste keuze. Toch maar naar het festival gaan en hopen dat er met een poncho om toch nog iets van te maken valt? Dan trap je in de sunk cost fallacy. Het is de cognitieve denkfout die ons laat vasthouden aan uitgaven die we reeds eerder deden, zonder dat we daar direct beter van worden.