Uit eten: gezellig en als je het goed doet bovendien bijzonder smaakvol. Want, wat moet je kiezen van de kaart? Ga je voor de Surf & Turf Burger Black Angus, de Waag Burger Black Angus of toch de Eendenborst Shiitake? Keuzes, keuzes, keuzes. Zoals op de kaart bij Waag in Leiden. Waar ik regelmatig lunch en ook af en toe ’s avonds ga eten. En hoe ik zonder twijfel een lekker gerecht kies? Gewoon van boven naar beneden op de menukaart, totdat ik iets lekkers tegenkom en meteen stop.
1 ster * – Eenvoudig toe te passen, begrijpelijk zonder enige achtergrond
Menukaarten brengen twee belangrijke risico’s met zich mee:
- Teveel keuze (choice overload)
- Twijfel (keuzestress)
Van de tweede kun je altijd last krijgen, de eerste kunnen restaurants eventueel ondervangen. Met een eenvoudige kaart, met daarop maximaal 6 hoofdgerechten.
Teveel keuze maakt het moeilijk
Uit onderzoek blijkt namelijk dat we uit een beperkt aanbod gemakkelijker kiezen. We houden het overzicht en overtuigen onszelf dat we de beste keuze kunnen maken. Bij een te groot assortiment krijgen we moeite om alles te overzien. Er zit onbewust een stemmetje in ons hoofd dat zegt dat we misschien niet de beste keuze maken. Daardoor haken we gemakkelijker af en maken we helemaal geen keuze of verloopt het avondje uit eten niet zo enerverend als vooraf gehoopt.
Wellicht had de Eendenborst Shiitake van Waag me uiteindelijk nog nét iets beter gesmaakt dan de Waag Burger die ik koos. Het is me de twijfel echter niet waard
Nooit meer twijfelen
En dan twijfel, want die kan zelfs ontstaan als er slechts 6 gerechten op de kaart staan. Zelf begin ik daarom gewoon bovenaan de kaart en stop ik zodra ik wat lekkers zie. Bij Waag in Leiden kom je bij de hoofdgerechten dan eerst de Waag Steak Salade tegen. Geen favoriet voor mij. Ook de Surf & Turf Burger Black Angus kan me niet meteen overtuigen. De Waag Burger Black Angus kan dat wel. Met oude kaas, buikspek, uienringen, friet en picalilly-mayonaise lijkt me dat een heerlijke keuze.
Dus, ik besluit die te nemen. En niet verder te kijken. Niet verder te kijken naar de Vegaburger, Saté, Kip, Ossenhaas, etcetera. Bewust niet. Die gerechten kunnen me namelijk alleen maar aan het twijfelen brengen.
Gelukkig als een satisfier
En waarom ik niet verder kijk? We kunnen keuzes maken als satisfier of maximizer. En dat eerste maakt je een stuk gelukkiger. Je neemt genoegen met keuzes die je tevreden stemmen, in plaats van altijd op zoek te willen naar het allerbeste. Je neemt genoegen met bloemen iets verder van de rand, in plaats van het risico te nemen de mooiste bloemen aan de rand te proberen te plukken en er overheen naar beneden te storten.
Wellicht had de Eendenborst Shiitake van Waag me uiteindelijk nog nét iets beter gesmaakt dan de Waag Burger die ik koos. Het is me de twijfel echter niet waard. Immers, als ik de Eendenborst had genomen had ik me weer afgevraagd of de Waag Burger niet toch lekkerder zou zijn geweest. Ik ‘satisfie’ met het feit dat de burger me een lekker gerecht lijkt. En dus ga ik daar voor, zonder verder te kijken naar wat er nog meer beschikbaar is en waar ik alleen maar over kan gaan twijfelen. Een eenvoudige manier om gemakkelijker keuzes te maken, op basis van wetenschappelijke theorie door specialisten in consumentengedrag.
Artikel met plezier gelezen? Help me het bereik te vergroten met een like op Facebook en. Zelf geen artikel meer missen? Abonneer je dan op de nieuwsbrief, zodat je iedere vrijdag de artikelen van die week van me ontvangt.
Wetenschappelijke bronnen
Chowdhury, T. G., Ratneshwar, S., & Mohanty, P. (2009). The time-harried shopper: Exploring the differences between maximizers and satisficers. Marketing Letters, 20(2), 155–167, http://dx.doi.org/10.1007/s11002-008- 9063-0.
Schwartz, B. (2004). The paradox of choice: Why more is less. New York: Harper Collins.
No Comments