Op grote schermen kan het aanwezige publiek de extra beelden van de race volgen tijdens een Formule 1-event. Zelfs Max Verstappen blijkt tijdens een saaie race af en toe mee te kijken, zo verklapte hij al eens tijdens een interview. Bijzonder is dat wel, als je bedenkt dat een coureur zowel moet sturen als gas moet geven, moet schakelen, de rembalans voor een bocht moet aanpassen, het differentieel kan wijzigen en rekening moet houden met bepaalde curbstones die wel of niet geraakt mogen worden in specifieke bochtnummers. En dat met snelheden tot 350 kilometer per uur. Hoe bewaart hij de rust aan boord?
1 ster * – Eenvoudig toe te passen, begrijpelijk zonder enige achtergrond
Niet gevreesd, meer Formule 1-jargon zal er niet volgen. Het gaat namelijk om Verstappen, en zijn vermogen om televisie te kijken in een situatie waarin ieder ander brein totaal overprikkeld zou raken.
Ondanks dat hij het opneemt tegen 19 andere van de beste coureurs ter wereld is hij een van de weinigen die dat kan. En dat komt door z’n jarenlange training, door vader Jos Verstappen.
Constante tegenslagen en verrassingen
Dat z’n vader hard voor ‘m was is geen geheim. Wat de talentvolle coureur daar allemaal van heeft geleerd is echter veel meer dan je misschien zou verwachten.
Andere coureurs kunnen natuurlijk op de automatische piloot gas geven, remmen, sturen en schakelen. Sterker nog, ze kennen de circuits vaak op hun duimpje en zouden die grotendeels met de ogen dicht kunnen rijden.
Dus wil je boven jezelf uitstijgen als je de volgende keer moet presteren? Blijf trainen met het ongemakkelijke en maak van omgaan met het moeilijke zoveel mogelijk een gewoonte.
Wat Verstappen extra heeft is de gewoonte die hij ontwikkelde om met tegenslagen en verrassingen om te gaan. Z’n vader veranderde doorlopend van alles en maakte het moeilijker waar mogelijk. Die stroom van lastige situaties heeft Max geleerd vanuit gewoonte om te gaan met het onvoorspelbare, om er haast automatisch een creatieve en passende oplossing voor te vinden. Z’n brein kijkt daar in de races nu niet meer van op, omdat hij er zo door en door aan gewend is.
Aandacht voor wat echt belangrijk is
Het resultaat is een coureur die veel meer uit gewoonte handelt dan de anderen. Waardoor er aandacht overblijft voor wat echt belangrijk is. Door tot in den treuren te oefenen en steeds weer met verschillende lastige situaties om te gaan wordt het een gewoonte. Er is geen mentale capaciteit meer nodig om de tegenslagen te verwerken en specifieke uitdagingen aan te gaan.
Het helpt Verstappen om zijn aandacht te richten op de laatste paar procent, waarmee hij meer uit de auto haalt dan iedere teamgenoot tot nu toe. En dan menig concurrent bovendien, iets dat uiteindelijk tot de wereldtitel zal leiden.
En dat Verstappen hierin niet uniek is blijkt uit bijvoorbeeld een verhaal over Michael Phelps. De zwemkampioen had een trainer die standaard water in de zwembril deed. Hierdoor besloegen de glazen tijdens iedere training. Phelps leerde ermee omgaan, om z’n aandacht te kunnen richten op wat echt belangrijk is om het verschil te maken.
Dus wil je boven jezelf uitstijgen als je de volgende keer moet presteren? Blijf trainen met het ongemakkelijke en maak van omgaan met het moeilijke zoveel mogelijk een gewoonte. Doorlopende uitdagingen, tegenvallers en dat wat je net niet aan lijkt te kunnen helpt je om verder te groeien. En met de mentale capaciteit die je over hebt het uiterste uit jezelf te halen. Of om rustig mee te kijken op de televisieschermen tijdens een Formule 1-race. Al is de kans klein dat je het zover schopt, zonder het unieke talent dat Verstappen natuurlijk bezit.
Interessant artikel gelezen? Help me het bereik te vergroten met een like op Facebook. Zelf op de hoogte blijven van leuke psychologische inzichten? Abonneer je dan op de nieuwsbrief, zodat je iedere vrijdag de artikelen van die week van me ontvangt.
