Bedrijven laten zich graag van hun maatschappelijk verantwoorde kant zien, iets waar Dagblad Metro me onlangs nog over interviewde met betrekking tot de Gay Pride in Amsterdam. Dat levert die bedrijven en de maatschappij aanzienlijke voordelen op, maar kent helaas ook een opvallend nadeel. Specialisten in consumentengedrag ontdekten dat klanten die zich sterk met het merk verbonden voelen zelf vervolgens de maatschappelijk verantwoorde kantjes er vanaf lopen.
“Ik wilde ooit gaan picknicken in Central Park in New York en ging steeds ergens anders zitten met mijn mandje omdat ik dacht dat het verderop beter was. Maar wanneer is een plekje perfect? […] Als je niet te veel verwachtingen hebt, dan zal dat je reis ten goede komen,” vertelt Katja Schuurman in National Geographic Traveller. De spijker op z’n psychologische kop, als je gelukkiger wilt worden van de keuzes die je maakt. Door te leven als een satisficer, in plaats van een maximizer.
Je kunt meteen beginnen met lezen, de kaft zal er nooit minder uit gaan zien en ook van ezelsoren heb je geen last. Toch zijn we niet bereid hetzelfde bedrag te betalen voor een eBook ten opzichte van een papieren boek. En zo moeten ook digitale muziek, digitale foto’s en documenten goedkoper zijn dan hun fysieke alternatieven. Hoe dat psychologisch komt? Specialisten in consumentengedrag deden er onderzoek naar en ontdekten twee belangrijke redenen.
‘Roken is dodelijk’. ‘Geld lenen kost geld’. Belangrijke waarschuwingen, maar of die hun doel bereiken valt te bezien. Sterker nog, neuro-onderzoek naar waarschuwingen op sigarettenpakjes wijst uit dat (in ieder geval tekstuele waarschuwingen) rokers juist méér laten roken. En op een vergelijkbare manier gaan ook waarschuwingen op koffie niet helpen om daar minder van te drinken. En toch zijn die waarschuwingen interessant, maar dan voor fabrikanten en merken zelf. Zoals wasmiddelenmerk Ariel daar met de Pods handig gebruik van maakt.
Al meer dan 500 boeken verkocht! #trots #gelukkig
22 juni 2018In maart 2018 werd mijn eigen boek gelanceerd: Geld maakt wél Gelukkig (Als je weet hoe je het moet uitgeven). Een geweldige ervaring, niet in de laatste plaats dankzij de media-aandacht die ik kreeg bij RTL Live op RTL4, bij Evers Staat Op bij Radio 538 en in het NOS Radio 1 Journaal op NPO Radio 1. Fijne publiciteit, om zoveel mogelijk boeken te verkopen en de volledige opbrengst daarvan te doneren aan Stichting KiKa.
Medewerkers zijn mensen. Zowel bij prijsvechter MediaMarkt als bij de wellness-winkel Rituals. Toch gaan we daar psychologisch anders mee om, zo blijkt uit recent wetenschappelijk onderzoek door specialisten in consumentengedrag. Een prijsgerichte mentaliteit leidt ertoe dat we het mens in de medewerker minder goed herkennen. En daarom mogen we best een beetje medelijden hebben met medewerkers van de MediaMarkt.
Een paar maanden terug kocht ik een BBQ bij Weber, getriggerd door de mogelijkheid om de Pulse 2000 dankzij de geïntegreerde iGrill met je smartphone te bedienen. Iets waar ik enorm voor warm loop, maar wat niet de grootste geluksproducerende factor van de barbecue blijkt. Weber heeft iets heel anders slim ingestoken: het schoonmaken.
‘Zou je de kinderen op school binnenkort willen komen helpen met tekenen en schilderen?’ Misschien herkenbaar uit de succesvolle serie De Luizenmoeder, maar net zo goed van het echte schoolplein. Een vraag om bij te dragen, waar niet iedereen op zit te wachten. Recent onderzoek door specialisten in consumentengedrag wijst uit dat we liever aangeven dat we ‘er niet goed in zijn’, dan dat we zeggen er geen zin in te hebben. En waarom we dat doen? We presenteren ons liever incompetent dan dat we komen aan de sociale warmte die de ander ervaart.
Ervaringen maken gelukkig, dat blijkt keer op keer uit de wetenschappelijke literatuur. Bijvoorbeeld dankzij herinneringen aan die ervaringen, die we kunnen versterken door er foto’s van te maken. Tenminste, als we die niet maken om direct te delen. Dat blijkt uit nieuw onderzoek door experts in consumentengedrag. Foto’s creëren herinneringen en die maken gelukkig, behalve als je die maakt met het directe doel om ze bijvoorbeeld via Instagram of andere social media te delen.
Youp van ’t Hek draaide bij de vorige generatie met zijn Buckler-sketch eigenhandig het drinken van alcoholvrij bier de nek om. Er volgde enkele decennia waarin we het niet lekker genoeg vonden, het vooral niet mannelijk was en er geen enkele noodzaak bestond om het te drinken. Inmiddels probeert Heineken het met 0.0 opnieuw en is het aantal andere merken (Amstel, Grolsch, Jupiler, Bavaria, Erdinger, etc. ) dat aansluit groter dan ooit. Waarom heeft de poging deze keer meer kans van slagen. Smaakt het echt beter, of is er psychologisch meer aan de hand?










